فوم های پلیمری به دلیل دارا بودن خواص فیزیکی مکانیکی بالا، عایق بودن وسبک بودن امروزه در بسیاری از کاربردها توسعه یافته اند. نانوکامپوزیت ها امروزه به عنوان نسل جدیدی از مواد با دارا بودن خواص منحصر بفرد در صنعت استفاده می شوند و اخیراً استفاده از نانو فیلرها در فوم های پلیمری مطرح شده است و پیش بینی می شود که با استفاده از این مواد می توان به فومی با چگالی پایین وتوزیع اندازه سلول های یکنواخت تر رسید. در این پروژه سعی بر آن است که از نانو لوله های کربنی در تولید فومهای میکرو سلولی بر پایه ترمو پلاستیک الاستومر PP/EPDM که کاربرد زیادی در صنایع خودرو و لوازم خانگی دارد استفاده گردد و اثر پارامتر های فرایندی و ترکیب درصد نانو لوله کربن بر مورفولوژی, خواص فیزیکی مکانیکی و رئولوژیکی فوم میکروسلولی بررسی شود.
مقدمه
با توجه به کاربرد روز افرون پلیمرها در صنایع مختلف و از آنجایی که همواره استفاده از موادکمتر ایده آل تر می باشد، برای صنعت بسیار با اهمیت است که روشی برای کاهش مقدار ماده مصرفی در فرآیند تولید قطعه ابداع کند لذا استفاده از فوم های پلیمری در بخش های مختلف زندگی مردم گسترش فراوانی پیدا کرد. فوم ها که پلیمر اسفنجی یا منبسط شده نیز خوانده میشوند، موادی هستند که حجمِ آنها به دلیل حضور سلولهای زیاد در تودهشان افزایش و چگالی ظاهریِ آنها نیز کاهش یافته است. معمولا پلاستیک های فوم شده به روش های متداول، خواص مکانیکی بسیار ضعیف تری نسبت به پلاستیک های فوم نشده دارند. بنابراین برای کاربردهایی که به استحکام کششی بالا یا سفتی مناسب نیاز است فوم های معمولی گزینه مناسبی نیستند. در این مواقع فوم های میکروسلولا می توانند جایگزین مناسبی برای پلاستیک های فوم نشده و فوم های معمولی باشند.
فوم میکروسلولار به فوم هایی از مواد ترموپلاستیک اطلاق می شود که چگالی سلولی آنها در محدوده و اندازه سلول های آن در حدود 10 میکرون باشد. دلیل برتری فوم های 10میکروسلولار بر فوم های معمولی اندازه سلول های آن میباشد.
فرآیند تولید فوم میکروسلولار که در دو دهه ی اخیر رشد زیادی داشته و توجه بسیاری از محققین رشته ی پلیمر را به خود جذب کرده است اولین بار در سال 1984 در آمریکا و در دانشگاه ماساچوست ابداع شد
در واقع در آن زمان هدف تولید فیلم میکروسلولار برای استفاده در صنایع بسته بندی بود تا حجم پلیمر مصرفی را در صنعت بسته بندی کاهش دهند. در این راستا تولید پلاستیکی که مواد مصرفی آن کمتر باشد اما خواص مکانیکی آن افت نداشته باشد مورد نظر بود در نتیجه ایده تولید فوم های میکروسلولار برای اولین بار متولد شد. با این فوم ها می توان به عنوان مثال حدود 100 سلول در یک ضخامت 1 میلیمتری ایجاد کرد و انتظار استحکام معقولی داشت. با ایجاد این حباب ها درون پلیمر ضمن کاهش مقدار ماده مصرفی بدلیل اینکه این حباب ها از نقص های موجود در ساختار پلیمر کوچک تر است به یک سری خواص منحصر به فردی نیز می توان دست یافت.