2-2  مبانی نظری.. 16

 

2-2-1 تعاریف سلامت عمومی.. 16

 

عنوان                                صفحه

 

 

 

2-2-2 تاریخچه مختصری بر سلامت عمومی.. 17

 

2-2-3 شاخص های سلامت عمومی.. 18

 

2-2-4 دیدگاه مکاتب مختلف روانشناسی درباره ی سلامت عمومی.. 19

 

2-2-5 رابطه ورزش با سلامت عمومی.. 28

 

2-2-6 اهدف ایجاد سلامت عمومی.. 28

 

2-2-7 سلامت عمومی در ورزشکاران.. 29

 

2-2-8 تأثیر ورزش در شخصیت… 30

 

2-2-9 تأثیر ورزش در اخلاق و رعایت حقوق دیگران.. 31

 

2-2-10 تأثیر ورزش بر فرهنگ… 32

 

2-3 پژوهش­های پیشین.. 33

 

2-4 جمع­بندی و نتیجه­گیری.. 36

 

 

 

فصل سوم: روش­شناسی پژوهش

 

3-1 مقدمه. 39

 

3-2 طرح پژوهش…. 39

 

3-3 متغیرهای تحقیق.. 40

 

3-3-1 متغیر مستقل.. 40

 

3-3-2 متغیر وابسته. 40

 

3-3-3 متغیرهای کنترل.. 40

 

3-3-4 متغیرهای غیر قابل کنترل.. 40

 

3-4 جامعه آماری، مشاركت كنندگان و روش انتخاب آنها 40

 

3-5 ابزار پژوهش…. 41

 

3-6 روش اجرا…. 45

 

عنوان                             صفحه

 

 

 

3-7 تعریف عملیاتی متغیرها 45

 

3-8 روش تجزیه و تحلیل اطلاعات (به تفكیك پرسش­های پژوهش) 46

 

 

 

فصل چهارم: یافته­های پژوهش

 

4-1 مقدمه. 48

 

4-2 یافته­های توصیفی.. 48

 

4-3 یافته­های مرتبط با سوالات پژوهش…. 50

 

4-3-1 سوال پژوهشی اول.. 50

 

4-3-2 سوال پژوهشی دوم. 51

 

4-3-3 سوال پژوهشی سوم. 52

 

4-3-4 سوال پژوهشی چهارم. 53

 

4-3-5 سوال پژوهشی پنجم.. 54

 

فصل پنجم: بحث و نتیجه­گیری

 

5-1 مقدمه. 56

 

5-2 خلاصه پژوهش…. 56

 

5-3 بحث و نتیجه­گیری.. 57

 

5-3-1 سوال پژوهشی اول.. 57

 

5-3-2 سوال پژوهشی دوم. 58

 

5-3-3 سوال پژوهشی سوم. 60

 

5-3-4 سوال پژوهشی چهارم. 61

 

5-3-5 سوال پژوهشی پنجم.. 62

 

5-4 نتیجه­گیری.. 63

 

5-5 محدودیت های پژوهش…. 64

 

عنوان                     صفحه

 

 

 

 

5-6 پیشنهادها 64

 

5-6-1 پیشنهادهای پژوهشی.. 64

 

5-6-2 پیشنهادهای کاربردی.. 65

 

 

 

فهرست منابع

 

منابع فارسی….. 66

 

منابع انگلیسی… 69

 

 

 

کلیات

 

پیشرفت­های شگفت­­آور تکنولوژی در قرن حاضر با ماشینی شدن زندگی توأم شده است. این امر تحرکات و فعالیت­های بدنی را با کاهش چشمگیری همراه ساخته و باعث شده است تا فقر حرکتی، تحلیل شدید قوای جسمانی را به همراه داشته باشد. ضعف جسمانی و روانی ناشی از این بی تحرکی­ها، زندگی انسان­ها را بیش از پیش با تهدید جدی مواجه ساخته است. از این رو، پژوهشگران و محققان برای مقابله با این خطرات، توجه به تربیت بدنی و علوم ورزشی را امری الزامی می­دانند؛ زیرا تأثیر مثبت فعالیت­های بدنی که عمیقاً با طبیعت انسان مناسب است، می­تواند موجبات آرامش اعصاب خسته از زندگی ماشینی را فراهم آورد و از تبدیل اجتماعات امروزی به جوامع رنجور و فرتوت جلوگیری نماید (توسلی، 1388).

 

  “تربیت بدنی و ورزش[1]“، مقوله­ای است که در هر اجتماعی جایگاه ویژه­ای دارد و نقش آن در شکوفایی استعدادهای مختلف افراد و متعاقب آن تقویت و افزایش ظرفیت­های اخلاقی، تربیتی، جسمانی، ذهنی، عقلی، مهارتی، عاطفی و اجتماعی افراد انکارناپذیر است. تربیت بدنی، بخش تکمیلی تعلیم و تربیت است که از طریق فعالیت­های جسمانی[2] و بدنی به شکوفایی استعدادها کمک می­کند شکوفایی علمی و آموزشی دانش­آموزان هنگامی میسر است که در زمینه­های مساعدی از سلامت جسمی و روحی[3]، رشد، نشاط و تحرك فرهنگی و تربیتی استوار باشد. انجام این رسالت در مکان مقدس مدرسه با تنظیم برنامه­های آموزشی متناسب در حیطه­های مختلف تربیتی و متناسب با نیازهای دانش­آموزان امکان پذیر است (عباس نیا، 1373).

 

 تغییر و تحولات جهانی مقوله­های زندگی معاصر، تربیت بدنی و ورزش را از ضروریاتی ساخته که دوری از آن اجتناب­ناپذیر به نظر می­رسد تربیت بدنی بعنوان فرآیندی آموزشی تربیتی شامل کسب و پردازش مهارت­های حرکتی توسعه و نگهداری آمادگی جسمانی برای تندرستی و سلامت، کسب دانش علمی درباره فعالیت­های جسمانی و تمرین و توسعه تصور و ذهنیت مثبت از فعالیت های جسمانی به عنوان وسیله­ای برای بهبود اجرا و عملکرد انسان است که نقش مؤثر در رشد وتعالی افراد دارد برای این علم اهدافی بیان گردیده که در برگیرنده نشانه­ها، نیات و نتایج مطلوبی است که ازشرکت در برنامه­های تربیت بدنی و ورزش حاصل می­شود. این اهداف با نیازها، تجارب و علایق افراد در ارتباطند و تعیین کننده مقاصد و جهت برنامه­ها هستند، با توجه به اهمیت و توسعه حیطه علم تربیت­بدنی و ورزش اهداف آن محدود به رده­های جمعیتی خاصی نیست بلکه به تمام رده­های جمعیتی گسترش یافته است (فتحی، 1382).

 

“دوران نوجوانی[4]“ به عنوان یكی ازمراحل بسیار مهم وبحرانی فرایند رشد و تحول انسان محسوب می­شود و از این دوران به عنوان دوران بحران ، طوفان، استرس، دوره زایش دوباره، هویت طلبی و جزآن یاد كرده اند (حسینی و همکاران[5]،2003). این دوره همراه با تغییرات برجسته می باشد که شامل عبور شخص از مرحله طفولیت به بزرگسالی است که طیف سنی 20- 11 سال را در بر می­گیرد. با توجه به اینکه سال­های نوجوانی، دوره شکل­گیری ساختار شخصیت فردی و اجتماعی انسان است، بروز نابسامانی­ها و از جمله آسیب­پذیری به اختلالات روانی می­تواند قابلیت­ها و در نهایت آینده و سرنوشت فرد را تحت تأثیر جدی قرار دهد. از این ­رو توجه به نیازهای مادی و معنوی نوجوانان از اهمیت خاصی برخوردار است. دراین راه، شاید نخستین گام، بررسی میزان شیوع اختلالات  آسیب­شناسی روانی و شناخت آن­ها در نوجوانان باشد( رابرت و همکاران[6]، 1998).

 

 بنابراین سلامت افراد واقع در سنین مدرسه می­تواند نقش اصلی را در موفقیت و توسعه یك كشور ایفا نماید، زیرا فرد در مدرسه به دلیل تعامل با دانش­آموزان دیگر و معلم رفتارهای بهداشتی را فرا گرفته و سبك زندگی خود را شكل میدهد(لانگ و همکاران[7]، 2000).

 

 سازمان جهانی بهداشت [8](2010) در آخرین تعریف خود، سلامت را دارا بودن عملكرد مناسب در چهار حیطه “جسمانی[9]”، “روانی[10]”، “اجتماعی[11]” و” معنوی[12]” عنوان می­كند. پاكیزه[13] (2008) اظهار كرد كه مفهوم سلامت دربرگیرنده مفاهیمی همچون: احساس خوب بودن و اطمینان از خودكارآمدی، اتكای به خود، ظرفیت رقابت، تعلق بین نسلی و خود شكوفایی توانایی های بالقوه فكری، هیجانی و غیره است و فقدان بیماری و علایم را نیز شامل می­شود. “سلامت عمومی” به عنوان یكی از اركان سلامتی، لازمه یك زندگی مفید، موثر و رضایت­بخش فردی است و مسئولیت سنجش، ارزیابی، كنترل، درمان و بهبود بخشیدن آن قبل از هر كس بر عهده متخصصان علوم رفتاری و اجتماعی می­باشد. مطالعه مسعودزاده و همكاران[14](2005) نشان داد كه 1/39 درصد  دانش­آموزان مشكوك به اختلال روانی می­باشند. نتایج یک مطالعه نشان داد که اختلالات بهداشت روانی نظیر افسردگی و اضطراب بر روی میلیون­ها نفر از مردم دنیا اثر گذاشته و میزان بیماری و هزینه­های بهداشتی را افزایش داده است. اگر چه چندین روش درمانی نظیر دارو­درمانی و روان­درمانی ظاهراً در معالجه این اختلالات تأثیر داشته ، ولی شواهد اظهار می­دارد که این روش­های درمانی کاربرد چندانی ندارد و فعالیت­های بدنی تأثیر مثبتی روی سلامت و نشاط روحی و روانی دارد. (کوین[15]، 2000) یافته­های محققین بیانگر این است که ورزش با بهبود، شرایط روانی از جمله: حالت­های احساسی و خودشناسی ارتباط نزدیکی دارد و تمرینات بدنی وسیله­ای مناسب برای دستیابی به شرایط مناسب ذهنی و روانی است (دژآهنگ، 1385).