: ازدواج با بیگانگان از منظر دین اسلام

در دین مبین اسلام بیگانگان در سه گروه قرار می­گیرند اول کسانی که کتاب آسمانی ندارند معمولا بت پرست یا چیزی شبیه با آن هستند، اشخاص مرتد نیز از جمله آن ها هستند. دوم افرادی که در اهل کتاب بودنشان اختلاف است مثل زرتشتیان و سوم پیروان پیامبرانی که دارای کتاب آسمانی هستند مثل یهودیان و مسیحیان البته با این توضیح که : ” از این همه پیام آوران، که بنا بروایتی تعداشان صد و بیست و چهار هزار بوده است، تنها چند تن کتاب یا صحیفه آسمانی داشته اند، داود زبور داشته است، موسی تورات و عیسی انجیل و حضرت محمد (ص) قرآن کریم. در باب زرتشت ( پیامبر ایرانیان) سخن به اختلاف گفته اند برخی او را همان ابراهیم خوانده اند و جمعی اورا پیامبر ندانسته اند و به قولی هم کتاب او “اوستا” آسمانی است و پیروانش اهل کتاب اند.”

الف) ازدواج با مسلمانان

در باب ازدواج با مسلمانان گذشته از قوانین و مقررات جاری که ازدواج با اتباع خارجی را در شرایط صحت و مشروع نیز موکول به دریافت مجوز از دولت می­ کند بحثی در میان نیست و هر چه هست در خصوص ازدواج با غیر مسلمان است که در گفتار بعد به آن خواهیم پرداخت.

ب) ازدواج با کفار

بعضی از ادیان دارای مبانی فکری ملی و افکار نژاد پرستانه بوده مثل یهودیت و هیچگاه سعی در تبلیغ دین خود و یهودی کردن بیگانگان نداشته اند ولی دین مبین اسلام توسط نبی اکرم (ص) جهانی مطرح شده و به عنوان رحمتی برای جهانیان است. بنابر این در اسلام به موضوع ازدواج با کفار پرداخته شده است.

در اسلام ازدواج با پیروان ادیان غیر توحیدی حرام و با اهل کتاب محل بحث است و تحت شرایطی مجاز شمرده شده ، این حکم مبتنی بر مسائل نژادی در اسلام نیست و صرفا مسئله اصلی و اساسی اعتقادات است و از نظر دین مبین اسلام فقط دو موحد می­توانند با هم ازدواج کنند. بنابر این کفار از جهتی به دو دسته موحد و مشرک تقسیم می­شوند.

“در خصوص حرمت ازدواج زن مسلمان با مرد غیر مسلمان بین فقهای شیعه و اهل سنت اتفاق نظر وجود دارد چنانکه آیه شریفه 221 از سوره مبارکه بقره می­فرماید:” و لاتنکحوا المشرکین حتی یومنوا و لعبد مومن خیر من مشرک” . اما در باب تزویج زن اهل کتاب بر مرد مسلمان به فتوای سید مرتضی و شیخ طوسی ( در کتاب خلاف) مطلقاً حرام است و به فتوای شیخ علی بن الحسین بن بابویه و پسرش و ابن ابی عقیل مطلقاً جایز است. شیخ طوسی در نهایه قائل به تفکیک شده است در متعه مطلقاً جایز دانسته است در عقد دائم نیز در حال اضطرار قائل به جواز شده است ابن حمزه و ابن براج نیز همین طور فتوی داده اند به فتوای دیگر شیخ و نیز به قول شیخ مفید – به نقل علامه در مختلف  – در ملک یمین جایز و در عقد حرام است. به قول ابی الصلاح و سلار متعه ملک یمین جایز و عقد دائم حرام است و بیشتر متاخران را نظر همین است به فتوای ابن جنید – به نقل از شیخ یوسف بحرانی در حدائق (ج 6 ص 131) در حال اختیار حرام و در حال اضطرار جایز است فقیهان متاخر عموما متعه را جایز و عقد دائم را حرام دانسته اند مانند صاحب جواهر مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی در رساله ی عملیه ی وسیله النجات فتوی داده است که «زن مسلمه نمی­تواند به نکاح مرد کافر ( چه دائم و چه بصورت انقطاع و چه به کافر اصلی و یا حربی باشد چه کتابی و چه بصورت ارتداد ملی یا فطری) در بیاید و همچنین برای مرد مسلمان ازدواج با زن کافره و با زن مرتده بهر دو قسم جایز نیست اما ازدواج مرد مسلمان با زن یهودیه و نصرانیه در جواز و منعش اقوالی است مشهور ترین قول منع نکاح دائم و جواز در صورت انقطاع می­باشد … مجوسیه در حکم یهودیه و نصرانیه بوده …» “

- امین ، سید حسن (1350) . ازدواج با غیر مسلم . کانون ، دوره اول ، شماره 11، ص 72

- ، ازدواج با بیگانگان - پایان نامه حقوق - منتشرشده در وب سایت پروژه دات کام- صفحه 16

- اسماعیلی، روح اله همان صفحه 45

- امین ، سید حسن (1350) . ازدواج با غیر مسلم . کانون ، دوره اول ، شماره 11، ص 69 تا 77