1-3-1- بنیان فقه سیاسی 28

 

1-3-2- ولایت در امور حسبیه 35

 

1-3-3- نفی ضرر و نفی عسر و حرج دراحکام 36

 

1-3-4- اسلام واهداف سیاسی 37

 

1-3-5- مسئولیت پیامبر(ص) و مقایسه آن با امام(ع) و جانشین امام 39

 

1-3-6- اهمیت حکومت 40

 

1-3-7- معانی مطلقه بودن حاکمیت 43

 

1-3-8- دلایل تشكیل حكومت در جامعه اسلامی 47

 

1-3-9- رابطه حکم حکومتی با فقه سیاسی 47

 

1-3-10- نتیجه بحث 49

 

 

 

فصل دوم: معیارشناسی حکم حکومتی و دلایل مشروعیت آن

 

2- معیارشناسی حکم حکومتی و دلایل مشروعیت آن 51

 

2-1- معیار شناسی وضوابط حکم حکومتی 51

 

2-1-1- حکم حکومتی 51

 

2-1-2- تعابیرحکم حکومتی 54

 

2-1-3- محدوده و قلمرو حکم حکومتی 55

 

2-1-4- تفاوت حکم حکومتی با فتوا 57

 

2-1-5- تفاوت حکم حکومتی باحکم قضائی 60

 

2-1-6- تفاوت حکم حکومتی باحکم اولیه وثانویه 61

 

2-1-7- ویژگیها و مشخصه های حکم حکومتی 64

 

2-1-8- ملاک و معیار صدور حکم حکومتی 64

 

2-1-9- نگرش امام به سیره پیامبر(ص)در تشکیل حکومت اسلامی 67

 

2-1-10- ضابطه مند شدن احکام حکومتی در جمهوری اسلامی 68

 

2-1-11- اقسام حکم حکومتی 69

 

2-1-12- نتیجه بحث 71

 

2-2- مشروعیت حکم حکومتی 72

 

2-2-1- شروط صلاحیت حاکم 72

 

2-2-2- گستره اختیارات حاکم از دیدگاه امام خمینی (ره) 73

 

2-2-3- واجب الاطاعه بودن حکم حکومتی 74

 

2-2-4- دولت دینی و دولت سکولار 75

 

2-2-5- مصلحت وجودحکومت اسلامی 76

 

2-2-6- دیدگاه شیعه در مورد حاکم 79

 

2-2-7- حاکمیت در جمهوری اسلامی ایران 80

 

2-2-8- مصالح وشرایط صدور حكم حكومتی 81

 

2-2-9- ولایت خداوند درموردانسان 85

 

2-2-10- نیابت در دوران پیامبر و ائمه 87

 

2-2-11- شئون حاکمیت در جامعه اسلامی 91

 

2-2-12- دیدگاه منتقدین و موافقین حکم حکومتی 94

 

2-2-13- نتیجه بحث 96

 

فصل سوم: احکام حکومتی صادره توسط حاکم اسلامی

 

3- احکام حکومتی صادره توسط حاکم اسلامی 98

 

3-1- احکام حکومتی صادره توسط پیامبر(ص)وائمه(ع) 98

 

3-2- جریان تاریخى سلب 99

 

3-2-1- متعلِق سلب 100

 

3-3- معرفی تاریخی احکام حکومتی 103

 

3-4- ماهیت حکم حکومتی 103

 

3-5- احکام حکومتی (ولایی) 105

 

3-5-1- احکام اداری سازمانی 105

 

3-5-2- احکام اجتماعی 106

 

3-5-2-4- برخورد با انحرافات فکری و عملی 108

 

3-5-3- احکام اقتصادی 110

 

3-5-4- احکام قضایی 116

 

 

2-5-5- نتیجه بحث 118

 

2-6- احکام حکومتی صادره توسط حکام اسلامی و فقها 119

 

2-6-1- پیشینه تاریخی 119

 

2-6-2- احکام حکومتی صادره درزمان قاجار 120

 

2-6-3- دید گاها در مورد قاعده لاضرر 122

 

2-6-4- جمع بندى 130

 

2-6-5- اختیارات حاکم وحکومت اسلامی درجمهوری اسلامی ایران 131

 

2-6-6- بحث تزاحم دستورات در جمهوری اسلامی 133

 

2-6-7- نمونه هایی از احکام حکومتی 137

 

2-6-8- نتیجه بحث 140

 

نتیجه گیری 141

 

پیشنهادات 143

 

فهرست منابع 144

 

چكیده

 

 

 

امروزه دستگاه حاکمیت و دستورات صادره از این نهاد و پذیریش دستورات آن از طرف مردم همگی در  گرو مقبولیت و محبوبیت حاکمیت و احکام صادره این نهاد  می‌باشد.

 

در جهان امروز دستگاه حاکمیت  و در رأس آن خود حاکم باید از شخصیت کاریزمایی برخوردار باشد، این در حالی است که در اسلام خصوصاً در مکتب امامیه، حاکم علاوه بر این که دارای شخصیتی مورد قبول و پذیرش آحاد جامعه است، هم از نظرشرعی و هم ازنظر عقلی مورد تائید است. بر اساس فقه امامیه وجود حاکمیت در جامعه مسلمین در جهت ایجاد امنیت و عدالت و نهایتاً هدایت انسان به سعادت واقعی می‌باشد.

 

قواعد فقه سیاسی در مبحث حکومت، تنظیم کننده امور یک جامعه است. در فقه شیعه دستورات صادره از جانب حاکم به دو دلیل لازم الاطاعه می‌باشند؛ یکی این که بر اساس قوانین اسلام باشد؛ و دیگری این که در جهت تامین مصلحت عموم جامعه اسلامی باشد.

 

لذا اطلاق اختیار حاکم در جامعه اسلامی برای صدور حکم حکومتی محدود به صلاح اسلام و مسلمین می‌باشد. بنابراین می‌توان گفت که تمامی احکام صادره در مبحث فقه سیاسی از ناحیه حاکم اسلامی که با توجه کامل به مصلحت اسلام ومسلمین صادر شده، بسیار نافذ و برای همه افرادجامعه اسلامی واجب الاتباع است. این تحقیق به شکل کتابخانه‌ای وبراساس توصیف تحلیل و استدلال منطقی عقلانی صورت گرفته است.

 

 کلمات کلیدی: حاکم، حکم حکومتی، مصلحت، فقه سیاسی.

 

مقدمه

 

از مهمترین موضوعات در جامعه اسلامی فرآیند حکومت است که از ضروریات بلاشک به حساب  می‌آید. بدون شک عدم وجود حکومت در هرجامعه ای موجب ناامنی و هرج و مرج در تمامی ارکان و عامه جامعه خواهد شدکه در نهایت حضیض و سقوط انسانیت را درآن جامعه موجب می‌شود، این در حالی است که سعادت و تعالی هر جامعه ای در گرو حاکمیت الهی و اطاعت از این حاکمیت  است. این حاکمیت از جانب خداوند به انسان های برتر (پیامبران وائمه) اعطاء شده است و این افرا د اراده های آفریننده هستی می‌باشند که  در جهت به کمال رسیدن انسان با استفاده از احکام الهی تلاش می‌کنند ولذا این انسان های برگزیده با تبیین و تعلیم قواعد و قوانین الهی از طرفی و رهبری ظاهری از طرف دیگر این مهم را تحقق داده اند. اسلام به عنوان یک دین جامع و کامل تضمین  کننده سعادت  بشری است، اعتقاد  صحیح  توحیدی را  زیر بنای  تشکیل جامعه سعادت مند می‌داند. سابقه صدور احکام حکومتی به اندازه سابقه تشکیل و تداوم حکومت اسلامی می‌باشد؛ زیرا در طول تاریخ اسلام حکومت های شکل یافته بر مبنای اسلام، حاکمان آنها اعم از معصوم  و غیر معصوم برای اداره جامعه احکامی بر مبنای مصلحت اسلام و مسلمین وضع نموده اند که تابع شرایط زمانی و مکانی بوده و تا زمانی که آن شرایط پابرجا بوده، اطاعت و پیروی از آنها بر افراد جامعه لازم بوده است.

 

هر آنچه به لحاظ عقلی و عرفی در حیطه وظایف حكومت و اداره امور عرفی جامعه و روابط عرفی میان حكومت و جامعه قرار دارد و حكومت بنا بر تعهد خود در برابر ملت موظف به انجام آن است، در حیطه حكم حكومتی خواهد بود. حكم حكومتی به این مفهوم كه به نظر می‏رسد دقیق‏ترین تعریف از آن باشد لازمه حكومت و حكومت‏داری است و به موارد استثنا و زمان بحران اختصاص ندارد. بلكه احكام حكومتی، احكامی متعارف و معمول برای تأسیس و تدبیر نظامات و امور اجتماعی است و اساسا برخاسته از اختیارات حكومت‏ها برای ایفای مسئولیت در اداره امور جامعه بر اساس مصلحت جامعه هستند. تعیین و تشخیص مصادیق مصالح جامعه نیز در هر زمان عموما با عقل جمعی انسان‏هایی است كه مصالح و مفاسد زندگی خویش را تشخیص می‏دهند.

 

حتی پاره‏ای از احكام اولیه نیز كه امروزه در قالب قانون صورت ‏بندی شده‏اند، حكم حكومتی محسوب می‏شوند. احکام صادره از جانب شخص حاکم برای جامعه اسلامی مجموعه ای از دستوراتی است که نظم داخلی مسلمین در تمامی ابعاد و همچنین تنظیم روابط با کشورهای جهان در ابعاد گوناگون براساس مبانی دین اسلام که متضمن رستگاری انسان است را بر عهده دارد. این در حالی است که این قواعد و قوانین در محدوده فقه سیاسی می‌باشدو از آنجا که حاکم جامعه اسلامی تمامی احکام حکومتی خود را که مربوط به فقه سیاسی می‌باشد صادر می‌کند و موضوع فقه سیاسی امامیه نهایتا آزادی وعدالت را فقط در سایه توحید عملی می‌باشد، بنابراین این احکام صادره توسط حاکم برای تمامی افراد جامعه واجب الاطاعه می‌باشند و این اطاعت و پیروی نشان دهنده نافذ بودن جایگاه این دستورات در جامعه اسلامی می‌باشد.

 

 

 

1-1- طرح تحقیق

 

1-1-1- بیان مسأله

 

در دنیای سازمانی نوین یکی از مهم ترین شاخص های تاثیر گزار بر جوامع، عنصر مدیریت است که شکل مطلوب آن مدیریت همراه با رهبری تلقی می‌شود، رهبری یکی از مفاهیم بنیادی برای اداره جامعه می‌باشد که با تحولات اجتماعی همراه است، چرا که بنیان نظم و اداره و رهبری هر جامعه ی و سازمان بر مبنای آن قرار گرفته است. در فقه امامیه حکم حکومتی  دارای دو معنای مختلف است:

 

  الف) حکم حکومتی، احکام و قوانینی است که از جانب شارع صادر شده و در قرآن و سنت و سیره عملی معصومین علیهم السلام یافت می‌شود و مربوط به اداره جامعه و شئون حکومت است و وظیفه فقیه در مورد این دسته از احکام، کشف و استنباط و بعد اجرای آن احکام است ( امام خمینی، 1373،صحیفه نور، 20/ 36، 39).

 

ب) حکم حکومتی اختیارات حضرت رسول اکرم (ص) و ائمه (ع) و فقها در امر حکومت و دستورها و مقرراتی است که به عنوان حاکم و در مقام مجری احکام شرع و برای اداره ی جامعه، وضع و صادر کرده اند.( همان. صص 18 و 75 ). مراد از حکم حکومتی در این تحقیق همین برداشت دوم است که به شکل زیر بیان می‌شود : « حکم حکومتی، عبارت است از دستورات و مقررات و قوانینی که حاکم جامعه اسلامی براساس مصلحت در حوزه مسائل اجتماعی به منظور اجرای احکام شرع یا اداره جامعه به طور مستقیم یا غیر مستقیم صادر یا وضع می‌کند». ( کلانتری، 1378، 109 )

 

 از ارکان مهم در مورد هر حکمی، صادر کننده آن حکم است. صادر کننده حکم در احکام شرعی، اعم از احکام اولیه و ثانویه، خداوند متعال است اما صادر کننده  حکم حکومتی « ولی امر مسلمین» است. امام خمینی رحمه الله علیه در مورد حاکم اسلامی فرموده اند: «ولایت فقیه و حکم حکومتی از احکام اوّلی است». ( امام خمینی،بی تا،صحیفه نور ،2/174 ). باید گفت که حاکم جامعه اسلامی بنا به ضرورت، اضطراراً حکم حکومتی صادر می‌کند و حتی  می‌تواند موقتاً از اجرای احکام اولی جلوگیری کند، تا اینکه ضرورت بر طرف شود و حکم حکومتی ساقط شود. (موسوی بجنوردی، 1371، 67 ). در بحث قلمرو و گستره مکانی حکم حکومتی باید گفت که از دیدگاه اسلام، سه نوع مرز می‌توان تصور کرد که شامل مرزهای عقیدتی، قرارداری و عرفی است. (حسینی، 1372، 1/ 319). آنچه که مستفاد مطلب فوق می‌باشد این است که آنچه که مرز مکانی ثابتی ندارد همان مرزهای عقیدتی می‌باشد که دو دسته دیگر به دلیل اینکه حاکم اسلامی مصلحت نظام اسلامی را در پیوستن به قواعد و قوانین بین المللی می‌داند و از طرفی اعتبار قرار داد ها در اسلام از ارزش والایی بر خوردار است لذا رعایت قواعد بین الملل بر اعضاء که دولت اسلام هم جزئی از این اعضاء است الزامی است و برای تنظیم سیاست خارجی بر اساس شرع اسلام و قواعد پذیرفته شده تصمیم گیری می‌شود. امام خمینی رحمه الله علیه به عنوان نظریه پرداز اصلی حاکمیت ولایت فقیه می‌فرماید: « حکومت اسلامی نه استبدادی است و نه مطلقه بلکه مشروط است البته نه مشروط به معنای متعارف فعلی آن که تصویب قوانین، تابع آرای اشخاص و اکثریت باشد. مشروط از این جهت که حکومت کنندگان در اجرا و اداره مقید به یک مجموعه شرط هستند که در قرآن کریم و سنت رسول اکرم (ص) معین گشته است – مجموعه شرط همان احکام و قوانین اسلام است، که باید رعایت و اجرا شود-  از این جهت که حکومت اسلامی حکومت قانون الهی بر مردم است». ( امام خمینی، 1373، ولایت فقیه،  52). بنابراین برای اساس نظر امام خمینی رحمه الله علیه  حاکم شرع (ولی فقیه) می‌تواند در محدوده کلی مصالح عمومی جامعه اسلامی تصمیم گیری و اقدام کند. زیرا که از دیدگاه ایشان اولاً روند حوزه اختیارات حاکم و معصوم در اداره جامعه یکسان است ثانیاً حوزه اختیارات فقیه فراتر از احکام اولیه و ثانویه است و حکم حکومتی فقیه بر جمیع احکام شرعیه الهیه تقدم دارد ( امام خمینی، 1367، شئون و اختیارات ولی فقیه، ترجمه جعفرکیوانی، 16).

 

1- 1- 2- پرسش تحقیق

 

حکم حکومتی در فقه سیاسی چه جایگاهی دارد؟