بررسی امکان زراعت تریتیکاله در ایران تاریخچه 30- 20 ساله ای دارد ودرحال حاضر دوران آزمایشی خود راطی می کند نتایج آزمایشهای مقایسه عملکرد نشان می دهد که عملکرد واریته های اصلاح شده گندم درایران حتی از واریته های اصلاح شده تریتیکاله مانند آرمادیلو نیز بیشتر است(106). بنابراین چنین استنباط می شود که این گیاه جدید با واریته های موجود شاید نتواند درآینده نزدیک سطح کشت قابل توجهی رادرایران داشته باشد.

ازآنجا که سطح کشت چاودار درجهان درحال حاضر روبه کاهش است انتظار می رود که تریتیکاله با داشتن دامنه سازگاری وسیعترازهریک از والدین خود ( گندم وچاودار) بتواند سطح قابل توجهی را اشغال نماید ودرخاکهای حاشیه ای وغیر حاصلخیز محصولی با پروتین بیشتر تولید کند. بعضی از کارشناسان معتقدند که با گسترش سطح کشت جهانی تریتیکاله درآن دسته از اراضی که تولید گندم وجو درآنها غیر اقتصادی باشد کل سطح زیر کشت تریتیکاله از 8 تا 10میلیون هکتار که هم اکنون زیر کشت گندم دوروم است تجاوز کند(96)

  1-2-1 تاریخچه پیدایش واصلاح تریتیکاله :

 تریتیکاله غله جدیدی است که بوسیله انسان ودرنتیجه تلاقی ژنومهای گندم ( جنس Triticum ) وچاودار (جنس Secale) بوجود آمده است .

نام تریتیکاله نیز از ترکیب نام علمی گونه های بوجود آورنده آن گرفته شده است وپیدایش آن به بیش ازیک قرن قبل باز می گردد.

درسال 1875 شخصی به نام ویلسون گزارشی درمورد هیبرید گندم _ چاودار ارائه داداین گیاه به طورطبیعی غیرباروربود.

نخستین تریتیکاله بارور توسط ریمپائو درسال 1888 بوجود آمد.

مطالعات اساسی درزمینه تریتیکاله را مونتزینگ به سال 1935 درسوئد آغاز کرد.

درسال 1937 باکشف وکاربرد ماده کلشی سین توسط آیگستی تحول فوق العاده ای در باروری هیبرید های عقیم گیاهان زراعی بوجود آمد، درنتیجه وقتیکه گیاهان حاصل از تلاقی والدین ( نسل F1) تحت تیمارکلشی سین قرار گرفتند، کروموزومها مضاعف گردیدند وبواسطه این پیشرفت تریتیکاله بارور تولید گردید.

اگردرتلاقی بین گندم وچاودار از گندم تتراپلوئید ( T.durum) استفاده گردد، ترتیکاله حاصل هگزاپلوئید خواهد بود واگرگندم هگزاپلوئید (T.aestivum) مورد استفاده قرار گیرد، تریتیکاله حاصل اوکتاپلوئید خواهد بود.