3- انتخاب ایستگاه­های مناسب از لحاظ پراكنش جغرافیائی و مناسب بودن آمار .

4- استخراج دبی متوسط سالیانه در هر ایستگاه

5- انتخاب طول دوره آماری مناسب و باز سازی نواقص آماری.

6- استخراج خصوصیات فیزیوگرافی و اقلیمی جهت برآورد رواناب

7- بکارگیری روابط تجربی (كتاین، انجمن تحقیقات كشاورزی هندوستان، جاستین، سازمان جهانی هواشناسی، دپارتمان آبیاری هندوستان، خوزلا و دو روش در زیر حوزه در هند) برای برآورد رواناب

8- مقایسه رواناب مشاهداتی و برآوردی

9- انتخاب روابط تجربی مناسب با استفاده از معیارهای ارزیابی در حوزه آبخیز بختگان

10- بحث و نتیجه گیری

1-4- اهداف تحقیق

در این تحقیق نتایج حاصله از مدل­های تجربی با مقادیر اندازه­گیری شده توسط ایستگاه­های آب سنجی موجود در حوضه، 8 روش تجربی برآورد رواناب از جمله كتاین، انجمن تحقیقات كشاورزی هندوستان، جاستین، سازمان جهانی هواشناسی، دپارتمان آبیاری هندوستان، خوزلا و دو روش در زیر حوزه­هائی در هند در حوزه آبخیز بختگان واقع در استان فارس مورد ارزیابی قرار می گیرد.

• بررسی روابط تجربی برآورد رواناب در حوزه آبخیز بختگان

• ارزیابی روابط تجربی برآورد رواناب و انتخاب مناسب ترین روش

• ارائه روش مناسب جهت برآورد رواناب در حوزه های آبخیز فاقد آمار با شرایط مشابه حوزه دارای آمار

فصل دوم

 بررسی منابع

2-1- مطالعات انجام شده در ایران

فتح زاده (1378) در روش جدید برآورد بیلان آبی در مناطق خشک از طریق تغییر در نحوه کاربری فرمول های تجربی به این نتیجه رسید که رواناب برآورد شده از طریق فرمول­های تورک شبکه­ای و تورک نواری بیشترین مقدار نزدیکی با مقدار رواناب مشاهده شده ای از ایستگاه هیدرومتری را دارند و کاربرد فرمول­های کلاسیک تورک و کوتاین در مناطق خشک خطاهای بزرگی را به دنبال خواهد داشت.

كلانتری و بذرافکن(1382) روش های تجربی برآورد رواناب سالانه را در حوضه آبخیز رود زرد بررسی کردند. در این تحقیق روش های تجربی برآورد رواناب كه شامل روش كتاین، انجمن تحقیقات كشاورزی هندوستان ، جاستین و روش مقایسه­ای است، در حوضه رود زرد مورد بررسی قرار گرفت و با اعمال ضرایب جداگانه، روش های مذكور كالیبره شده اند و جهت برآورد رواناب سالانه مورد استفاده قرار گرفت.

مهدوی و آذرخشی(1383) در تعیین مدل بیلان آبی مناسب ماهانه در حوزه­های آبخیز کوچک کشور(استان آذربایجان شرقی و شمال خراسان) به این نتیجه رسیدند که مدل بیلان آبی ماهانه در بیش از 70 درصد موارد به خوبی میتواند رواناب ماهانه را شبیه سازی کند. این نتیجه با سایر نتایج به دست آمده در سایر نقاط جهان قابل مقایسه است و تایید می­کند که یکی از روش های مناسب برای بازسازی آمار مدل­های بیلان آبی ماهانه هستند.

داوودی راد(1385) روابط تجربی برآورد ارتفاع رواناب را در حوزه آبخیز دریاچه نمک ارزیابی نمود. در این تحقیق کارایی روابط تجربی تورک، کوتاین، ایکار، جاستین، خوزلا و لسی تعیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد که روش های ایکار، کوتاین، جاستین و تورک به ترتیب از صحت بیشتری برخور دارند و با افزایش مساحت از دقت روش ایکار کاسته و در مساحت­های زیاد روش لسی دقت بیشتری دارد.

اکبر پور و همکاران (1385) در به کارگیری روابط تجربی در تخمین رواناب سالیانه رودخانه ها در مناطق خشک و نیمه خشک به این نتیجه دست یافتند که رابطه لیسی از قابلیت بهتری در تخمین رواناب سالیانه برخوردار می­باشد این نتیجه همچنین می­تواند موید این مطلب باشد که در مناطق خشک و نیمه خشک بارشهایی با شدت زیاد و تداوم کوتاه باعث طغیان رودخانه ها می شوند که این عامل در رابطه لیسی به خوبی لحاظ شده است.

شاهی نژاد و همکاران (1385) روش های تجربی رواناب را در حوضه آبخیز كوثر مقایسه کردند. در این تحقیق روابط تجربی موجود از جمله ایكار، جاستین، تورك، كوتاین و لیسی مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت و در نهایت روش لیسی به عنوان مناسب­ترین روش محاسبه ضریب رواناب انتخاب گردید.

گلپایگانی و همکاران (1386) ارتفاع و دبی اوج رواناب در دوره بازگشت های مختلف برای حوزه آبخیز بالاده سعید آباد از زیر حوزه های آبخیز تجن را با استفاده از روش های استدلالی و شماره منحنی برآورد کردند. مقادیر برآورد شده با روش شماره منحنی در مقایسه با مقادیر به دست آمده با روش استدلالی كمتر است كه علت اصلی آن تاثیر نگهداشت اولیه، كه در روش شماره منحنی به آن توجه می­شود، بود. این كاهش در دوره بازگشت­های پایین 2 و 5 و 10 و 25 ساله چشمگیرتر از دوره بازگشتهای بالا 50 و 100 سال بود.

شاه محمدی حیدری و پنجکه (1387) روابط تجربی تخمین هرز آب سالانه در حوضه­های آبخیز دشت خوزستان را واسنجی کردند و به این نتیجه رسیدند که ضرایب روش جاستین 63/0، روش موسسه علوم زراعی هندوستان67/4 و کتاین 06/2 می­باشد. بدین ترتیب در سطح اعتماد 90درصد هر سه روش و در سطح اعتماد 95 درصد روش موسسه علوم زراعی هندوستان جهت استفاده توصیه گردید.

عبدی و همکاران (1388) مناسب‌ترین روش تجربی برآورد رواناب سالانه در حوزه آبخیز سانیج واقع در استان یزد را تعیین کردند. نتایج حاصل از آزمون روش های مختلف برآورد رواناب در مناطق خشك كه تحت تاثیر خشكسالی می‌باشد نشان داد روش خوزلا مناسب‌ترین روش برآورد رواناب می‌باشد.

غفرانی (1388) كاربرد مدل­های تجربی به منظور محاسبه رواناب را در حوزه آبخیز رودخانه زهره بررسی کردند. به منظور بدست آوردن رواناب، به تفكیك كوه و دشت هر محدوده مدل­های مختلف تجربی بكار گرفته شد و از میان آنها مدل تجربی جاستین انتخاب گردید.

احمدی و همکاران (1389) در تعیین مناسب ترین روش تجربی برآورد رواناب سالانه در حوزه­های فاقد آمار غرب گلستان در حوزه آبخیز وطنا به این نتیجه رسیدند که مقادیر حجم رواناب سالانه محاسبه شده در هر یک از روش های تجربی با مقادیر اندازه­گیری شده در نقطه خروجی حوزه تفاوت زیاد بین روش کوتاین و لانگبین اصلاح شده با مقدار اندازه­گیری شده می­باشد در حالی که مقادیر محاسبه شده از روش تورک نتایج بهتری را نسبت به سایر روش ها نشان می­دهد.

فتح­زاده و همکاران (1389) مناسب ترین روش برآورد رواناب سالانه در مناطق خشک و نیمه خشک استان یزد را تعیین کردند و نتیجه بدست آمده نشان داد که رابطه سازمان هواشناسی جهانی به دلیل داشتن بیشترین همبستگی با رواناب مشاهده شده مناسب ترین روش می­باشد. بنابراین می­توان از این روش جهت محاسبه روش رواناب در مناطق خشک ونیمه خشک استفاده کرد.

اسمعلی و سمیعی (1390) روش های تجربی برآورد رواناب را در حوزه آبخیز تنگ خسویه در استان فارس ارزیابی نمودند. در این تحقیق 6 روش تجربی برآورد رواناب از جمله كتاین، انجمن تحقیقات كشاورزی هندوستان، جاستین، سازمان جهانی هواشناسی، دپارتمان آبیاری هندوستان محاسبه گردید. پس از بررسی روابط تجربی برآورد رواناب و مقایسه نتایج حاصله از مدل­های تجربی با مقادیر اندازه­گیری شده توسط ایستگاه آب سنجی موجود در حوضه، روش پیشنهاد شده توسط انجمن تحقیقات کشاورزی هندوستان جهت برآورد رواناب سالانه در حوضه مزبور مناسب­تر تشخیص داده شد.