منطقه مورد پژوهش در طول جغرافیایی 57 درجه، ‏‏40 دقیقه و 30 ثانیه شرقی و 45 درجه، 20 دقیقه و 40 ثانیه عرض شمالی قرار دارد. مساحت ‏ این محدوده 20502 كیلو متر مربع است كه 80/1 وسعت كشور را در بر می گیرد (تصویر 1-1).‏

آب و هوای منطقه ی تحقیق به علت وجود ارتفاعات و همچنین مجاورت با كویر، متنوع ‏و به واسطه قرار گرفتن در سه جلگه ی موازی با ارتفاعات و كویر، میزان بارندگی و ‏پراكنش آن نیز متغیر است. وجود شرایط فوق و دیگر شرایط اقلیمی باعث گردیده ‏است كه این شهرستان از هر دو نوع قنات دشتی و كوهستانی با پراكنش متنوع محیطی برخوردار باشد.                 ‏

مطالعات انجام گرفته‎ نشان می‌دهد كه متوسط سالیانه بارندگی در منطقه مورد ‏پژوهش 6/209 میلی‌متر است كه از 150 میلی متر در مناطق خشك تا 280 میلی متر در ‏مناطق كوهستانی متغیر است.                                                                     ‏ همچنین مطالعات آنالیز باد منطقه، بیانگر شرقی بودن باد غالب است كه به ‏ترتیب 42/17، 62/32، 08/17 و 49/10 درصد از مجموع باد‌های بهار، تابستان، پاییز و ‏زمستان منطقه را به خود اختصاص داده است(جدول1-1)(جدول 1-2) (دادرسی سبزوار، 1383)‎‏.‏

پیشینه درخت پسته

از خاستگاه‌های اولیه درختان پسته می‌توان به ایران، افغانستان، تركمنستان، سوریه و فلسطین اشاره كرد. پاره‌ای از منابع نیز، سواحل مدیترانه و خصوصاً كرانه‌های شرقی این دریا را، مبدأ نخستین درختان پسته معرفی كرده‌اند. به طور كلی سرزمین‌های فوق در قارة آسیا و در فاصلة بین كرانة رود جیحون (در شرق) تا سواحل دریای مدیترانه (در غرب)، به مسافت حدود 1470000كیلومتر، قرار گرفته و بین 32 تا 40 درجه عرض شمالی، واقع شده‌اند.

پرورش درختان پسته برای نخستین بار در نواحی غربی خراسان صورت گرفته است، این اقدام در عصر پارت‌ها تا اوایل دوره ساسانیان، در نواحی مستعد ایالت پارت (خراسان)، در حد فاصلة شرق و جنوب غربی گرگان تا ناحیة سبزوار و از سبزوار به جانب مناطق جنوبی نیشابور تا ناحیة قهستان، انجام پذیرفته است (علوی، 1378).

پسته در آغاز عصر مسیحیت، ابتدا به حوزة مدیترانه و سپس در سال 1856 به اروپا و در سال 1890 به كالیفرنیا رسیده است و در سال 1904 اولین درخت آن در ایستگاه تحقیقاتی «چیكو» كاشته شده است (درویشیان، 1378).

بقایایی از پسته‌زارهای انبوه سبزوار تا اواخر قرن ششم برجای بوده، زیرا ابوالحسن بیهقی تأكید كرده كه در زمان او، درختان پسته در دیه‌های جلین و ایزی و نوقاریز مرغوب و معروف بوده است (ابریشمی، 1373).

شاید كهن‌ترین سند درباره پیشینة تاریخی كشت پسته در ایران را بتوان سفرنامة هرودت، تاریخ‌دان نامی یونانی، دانست (محمدخانی، 1376).

1-2-2- ویژگی‌های گیاهشناسی و گونه‌های مهم پسته

واژة «پیستاسیا» كه همان جنس پسته است از نام فارسی آن یعنی پسته برگرفته شده است. درخت پسته اهلی ( Pistacia vera) گیاهی نیمه گرمسیری، وابسته به تیرة سماق Anacardiaceae یا تیره پسته، ازگیاهان دولپه‌ای و جدا گلبرگان است . جنس پسته دارای 11گونه است كه گونه‌هایی از آن‌ها از خود، تربانتین یا سقز ترشح می‌كنند (پناهی و همكاران، 1381).

گیاهان این تیره به صورت درخت یا درختچه‌ای است.این تیره از 75جنس و 600 گونه تشكیل یافته كه بیشتر در مناطق بین استوایی و معتدله پراكنده است (ابریشمی، 1373 و اسماعیل‌پور، 1383).

مهمترین گونه‌های درختان پسته به شرح زیر است:

Pistacia vera                                   P. integerrima                       

1. khinjuk P. lentiscus