پایان نامه کارشناسی ارشد رشته حقوق با موضوع استقلال دیوان بین المللی کیفری در پرتو |
 |
گفتار دوم: عوامل تأثیرگذار بر استقلال…………………………………………………………………………….18
الف) دولت ها…………………………………………………………………………………………………………18
ب) سازمان های بین المللی……………………………………………………………………………………….19
مبحث سوم: پیشینه………………………………………………………………………………………………..19
گفتار اول: پیشینه دادرسی عادلانه……………………………………………………………………………….20
گفتار دوم: موقعیت دارفور…………………………………………………………………………………………..23
گفتار سوم: پیشینه بحران دارفور………………………………………………………………………………….26
الف) آغاز مخاصمه دارفور……………………………………………………………………………………………27
ب) بین المللی شدن بحران و تلاش برای حل آن………………………………………………………………..28
فصل دوم: استقلال دیوان با نظر به ساختار، ارگان و تشکیلات آن
مبحث اول: ساختار دیوان بین المللی کیفری و ارتباط آن با سازمان ملل متحد………………………………32
گفتار اول: ساختار دیوان بین المللی کیفری………………………………………………………………………32
گفتار دوم: صلاحیت ذاتی یا ماهوی دیوان بین المللی کیفری………………………………………………….33
گفتار سوم: پیش شرط های اعمال صلاحیت دیوان……………………………………………………………..38
الف) رضایت دولت عضو به اعمال صلاحیت……………………………………………………………………….38
ب) رضایت دولت غیر عضو به اعمال صلاحیت…………………………………………………………………….39
گفتار چهارم: نحوه رسیدگی در دیوان بین المللی کیفری……………………………………………………….40
گفتار پنجم:استقلال دیوان بین المللی کیفری در پرتو صلاحیت تکمیلی وپیش شرطهای اعمال صلاحیت..41
1-5- استقلال دیوان و پیش شرط های اعمال صلاحیت………………………………………………………….42
2-5- استقلال دیوان و صلاحیت تکمیلی……………………………………………………………………………42
الف) منع محاکمه متهمی که قبلا در دیوان محاکمه شده است در سایر محاکم ملی……………………….43
ب) منع محاکمه متهمی که قبلا در سایر دادگاه های ملی محاکمه شده است در دیوان……………………44
مبحث دوم: اقامه کنندگان دعوی نزد دیوان بین المللی کیفری………………………………………………….45
گفتار اول: دولت ها…………………………………………………………………………………………………….45
گفتار دوم: شورای امنیت……………………………………………………………………………………………..46
الف) رابطه دیوان بین المللی کیفری با سازمان ملل متحد……………………………………………………….47
ب) ارجاع وضعیت از سوی شورای امنیت به دیوان جهت اعمال صلاحیت………………………………………49
ج) منشأ قدرت و اختیار شورای امنیت در ارجاع یک وضعیت به دیوان بین المللی کیفری…………………….51
د) تأثیر ارجاع وضعیت توسط شورای امنیت بر مستقل و موثر بودن دیوان………………………………………54
ه) کنترل شورای امنیت بر روی اعمال صلاحیت دیوان……………………………………………………………..59
1- دستور توقیف تعقیب و تحقیق به دیوان توسط شورای امنیت………………………………………………….59
1-1- منشأ قدرت شورای امنیت در تعلیق تعقیب دیوان بین المللی کیفری……………………………………..60
2-1- مشروعیت تصمیم شورای امنیت در تعلیق تحقیق و تعقیب دیوان بین المللی کیفری…………………..61
3-1- تأثیر تعلیق تحقیق یا تعقیب توسط شورای امنیت بر مستقل و موثر بودن دیوان………………………….62
2- جنایت تجاوز و نقش شورای امنیت ملل متحد……………………………………………………………………65
گفتار سوم: دادستان دیوان بین المللی کیفری………………………………………………………………………67
مبحث سوم: ارکان و تشکیلات دیوان بین المللی کیفری و نقش آن در تضمین استقلال دیوان………………..68
گفتار اول: ویژگی ها و ارکان دیوان بین المللی کیفری………………………………………………………………69
الف) ویژگی ها……………………………………………………………………………………………………………69
ب) ارکان دیوان بین المللی کیفری و نقش آن در تامین استقلال دیوان…………………………………………..74
گفتار دوم: معیارهای تضمین کننده استقلال ارکان دیوان بین المللی کیفری…………………………………….78
الف) عزل………………………………………………………………………………………………………………….78
ب) مصونیت……………………………………………………………………………………………………………….78
فصل سوم: تعامل دولت ها و شورای امنیت با دیوان بین المللی کیفری
مبحث اول: تعهد به همکاری با دیوان بین المللی کیفری…………………………………………………………..82
گفتار اول: اهمیت وجود همکاری های بین المللی با دیوان بین المللی کیفری………………………………….82
گفتار دوم: جایگاه حقوقی رژیم تعهد به همکاری در اساسنامه دیوان بین المللی کیفری………………………83
گفتار سوم: تأثیر همکاری بر استقلال دیوان بین المللی کیفری……………………………………………………84
مبحث دوم: همکاری دولت ها با دیوان بین المللی کیفری………………………………………………………….84
گفتار اول: مقررات عمومی تعهد به همکاری دولت ها با دیوان……………………………………………………..85
گفتار دوم: طرف های همکاری با دیوان بین المللی کیفری…………………………………………………………87
بند اول: همکاری دولت های عضو اساسنامه با دیوان بین المللی کیفری………………………………………..88
بند دوم: همکاری دولت های غیر عضو اساسنامه با دیوان بین المللی کیفری…………………………………..88
بند سوم: همکاری سازمان های بین المللی با دیوان بین المللی کیفری…………………………………………90
الف) جایگاه و نقش شورای امنیت سازمان ملل متحد در ارجاع وضعیت به دیوان…………………………………92
ب) همکاری شورای امنیت با دیوان بین المللی کیفری………………………………………………………………95
مبحث سوم: ضعف ضمانت اجراهای دیوان بین المللی کیفری در اجرای موثر تصمیماتش……………………..102
گفتار اول: ارتکاب جرایم بین المللی از جانب نیروهای شورای امنیت و یا با مجوز شورای امنیت………………102
گفتار دوم: تعلیق رسیدگی در دیوان و ناسازگاری آن با فلسفه تاسیس محاکم بین المللی کیفری…………..103
گفتار سوم: سایر ضعف ها از جهت ضمانت اجرا در دیوان……………………………………………………………105
بند اول: ضعف ضمانت اجرا در اساسنامه دیوان……………………………………………………………………….105
1-1- ارزیابی اساسنامه دیوان……………………………………………………………………………………………106
2-1- کاستی های اساسنامه دیوان…………………………………………………………………………………….107
بند دوم: عدم همکاری دولت ها…………………………………………………………………………………………108
فصل چهارم: ارجاع وضعیت دارفور به دیوان بین المللی کیفری و ارزیابی عملکرد دیوان در چارچوب رسیدگی به این قضیه
مبحث اول: ارجاع وضعیت دارفور به دیوان بین المللی کیفری……………………………………………………….116
گفتار اول: ارجاع وضعیت دارفور به دیوان توسط شورای امنیت………………………………………………………116
گفتار دوم: اقدامات دیوان بین المللی کیفری و شورای امنیت در رابطه با بحران سودان…………………………119
گفتار سوم: پذیرش صلاحیت…………………………………………………………………………………………….123
بند اول: آغاز تحقیقات دادستان…………………………………………………………………………………………124
بند دوم: ناکارآمدی نظام قضایی سودان……………………………………………………………………………….125
بند سوم: تایید اتهامات توسط دادستان……………………………………………………………………………….126
مبحث دوم: دیوان بین المللی کیفری و صدور قرار جلب عمرالبشیر……………………………………………….127
گفتار اول: قرار دیوان بین المللی کیفری در رابطه با جلب عمرالبشیر……………………………………………..127
گفتار دوم: عدم تأثیر مقام رسمی رئیس جمهور سودان در تعقیب وی……………………………………………129
گفتار سوم: بازتاب جهانی صدور قرار جلب عمرالبشیر رئیس جمهور سودان……………………………………..130
بند اول: واکنش دولت سودان…………………………………………………………………………………………..130
بند دوم: واکنش کشورها و سازمان های بین المللی……………………………………………………………….131
گفتار چهارم: بررسی احتمال تعلیق وضعیت دارفور از جانب شورای امنیت……………………………………….134
مبحث سوم: ارزیابی عملکرد دیوان بین المللی کیفری در رابطه با قضیه دارفور………………………………….136
گفتار اول: اقدامات دادستان دیوان بین المللی کیفری پس از تصویب قطعنامه 1593……………………………136
گفتار دوم: بررسی عملکرد دیوان بین المللی کیفری راجع به قضیه دارفور و ضرورت وجود همکاری های
بین المللی با دیوان در ارتباط با این قضیه……………………………………………………………………………..139
نتیجه گیری………………………………………………………………………………………………………………..145
فهرست منابع و مأخذ
منابع فارسی………………………………………………………………………………………………………………150
الف) کتب…………………………………………………………………………………………………………………..150
ب) مقالات………………………………………………………………………………………………………………….153
ج) پایان نامه……………………………………………………………………………………………………………….155
منابع انگلیسی…………………………………………………………………………………………………………….156
سایت های اینترنتی………………………………………………………………………………………………………157
چکیده:
استقلال مراجع قضایی اعم از داخلی و بین المللی، همواره یکی از دغدغه‌های بسیار مهم در راستای تضمین حقوق و آزادیهای افراد از یک‌سو و حفظ نظم عمومی از سوی دیگر است. چه اینکه نهادهای قضایی بدون بهره‌مندی از استقلال توان پاسداری از حقوق و آزادیهای قانونی افراد و تضمین محاکماتی عادلانه را نخواهند داشت، لیکن از سوی دیگر برخی نهادها و مقامات دیگر که خود را پاسدار نظم و امنیت جامعه می‌دانند، در بسیاری از موارد عمل به وظایف و تحقق اهداف مأموریت خود را مستلزم تأثیرگذاری یا اعمال فشار بر مراجع قضایی می‌بینند. چنین چالشی در مورد محاکم و دادرسی‌های کیفری حساسیت بیشتری پیدا می‌کند که دیوان بین المللی کیفری نیز مصون از آن نیست. تأثیر و نفوذ عوامل و نهادهای بیرونی به ویژه دولتها و سازمانهای بین المللی و به خصوص شورای امنیت می‌تواند استقلال دیوان‌را تحت تأثیر خود قرار دهد و در روند اجرای عدالت کیفری بین المللی ایجاد خلل نماید از آنجا که توفیق دیوان در انجام رسالتش منوط به همکاری دولتها و سازمانهای بین المللی به خصوص سازمان ملل متحد و شورای امنیت است، این مسأله اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که باید در پرتو قوانین و مقررات دیوان و رویه عملی که در حال شکل‌گیری است مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. این پایان نامه درصدد انجام این مطالعه در پرتو قضیه دارفور است که توسط شورای امنیت به دیوان بین المللی کیفری ارجاع شده است.
مقدمه
تبیین موضوع:
جهان معاصر به ویژه در دهه آخر قرن بیستم و آغاز قرن جدید شاهد نقض هنجارهای اساسی و بی اعتنایی به ارزشهای بدی هی و والای انسانی بوده است. از زمان تصویب منشور ملل متحد به عنوان راهنمای زندگی مسالمت آمیز در سال 1945 میلادی و به رغم تلاشهای صورت گرفته در سطح بین المللی به منظور کاهش مخاصمات مسلحانه و ممنوعیت توسل به زور، هم چنان شاهد بروز و افزایش این مخاصمات مسلحانه اعم از بین المللی و غیر بین المللی در گستره گیتی هستیم، به طوری که امروزه، این مخاصمات بعد از موضوع تروریسم، یکی از بزرگترین بحرانهای جامعه بین المللی است.
این مخاصمات علی الخصوص مخاصمات داخلی زمینه مناسبی را برای نقض های گسترده و فاحش حقوق بشر و بشردوستانه فراهم می آورند به نحوی که شروع یک بحران بستری مناسب برای ارتکاب اعمالی چون قتل عام، شکنجه، تجاوز به عنف و … می باشد که با اهداف و دستاویزهای مختلف صورت می پذیرند. از جمله مخاصماتی که در سالهای اخیر به وقوع پیوسته و به سبب نقض های آشکار حقوق بشر در آن واکنشهای مختلف بین المللی را با خود در پی داشته است بحران دارفور می باشد.
با آغاز این مخاصمه از اوایل سال 2003 میلادی صدها هزار نفر از مردم این منطقه کشته و دو میلیون نفر از آنان آواره شده اند. شدت این درگیری ها و موارد نقض حقوق بشر در این منطقه به حدی بود که این بحران توسط سازمان ملل متحد به عنوان وخیم ترین بحران انسان دوستانه جهان نام گرفت و نگرانی های جامعه بین المللی را برانگیخت.
در ابتدا اقداماتی از جانب برخی دولتها جهت حل و فصل مسالمت آمیز بحران صورت گرفت اما متأسفانه علی‌رغم این اقدمات مخاصمه هم چنان ادامه یافت تا اینکه سازمان ملل متحد نیز بحران دارفور را مورد توجه قرار داد. در ابتدا توجه سازمان ملل متحد بیشتر به ابعاد بشردوستانه مخاصمه و ارسال کمکهای بین المللی به سودان معطوف بود اما با ادامه بحران، شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز وارد عمل شد.
در آوریل 2004، رئیس شورای امنیت طی بیانیه ای نگرانی شورا را از بحران گسترده انسانی در دارفور ابراز داشت و خواهان آتش بس فوری در این منطقه شد. در می 2004 بیانیه دیگری توسط شورا صادر شد و با ادامه یافتن بحران، شورای امنیت به اتفاق آرا قطعنامه 1547 را در ژوئن 2004 به تصویب رساند و طی آن از طرفین درگیر در مخاصمه خواست تا به جنگ و خونریزی در دارفور پایان دهند اما ادامه یافتن بحران در منطقه دارفور سبب صدور قطعنامه 1556 توسط شورای امنیت شد که به موجب آن شورای امنیت به استناد فصل هفتم منشور ملل متحد وضعیت دارفور را خطری برای صلح و امنیت جهانی تشخیص داد و دولت سودان را مکلف کرد که با توجه به وظیفه‌اش به عنوان یک دولت مسئول، به بحران دارفور پایان دهد و با ناقضان حقوق بشر برخورد نماید.
فرم در حال بارگذاری ...
|
[چهارشنبه 1399-10-10] [ 11:18:00 ب.ظ ]
|
